"Däar duad ja nix!"

„Däar duad ja nix!“

Ens Rias widdr amol z’ruckkäard,
Dia liebliche Woizafeldr a’gschobbd,
Wo ma so lang durch dia Ebene fäard
Ond däar Reichdom dean Himml lobd.

Do hodd ma widdr Verwandte droffa
Ond a Beierle war oo derbei.
Ma hodd gässa ond ischd g’loffa,
Es war Friale, no a weng em Moi.

Ond I häar, wia oinr frogd,
Was däar Brofesser denn so machd,
Was däar end Weld hodd brochd
Ond worom dear gäara lachd.

„Ja mei“, sagds Beierle ganz schlau,
„Däar isch doo, däar duad ja nix,
Hodd derhoim an Blädderverhau,
Schreibd Biacher – ond duad nix!“

©Hans Hartmut Karg
2025

*